Monopoli.gr | 17/08/2024
Γράφει η Ειρήνη Μωραϊτη
Η συγγραφέας Ειρήνη Ευφραιμίδη μάς παρουσιάζει το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Χάλκινο δάκρυ φτερωτό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μία ειδικότητα στο να σκαρώνω ιστορίες και να τις αποτυπώνω σε κείμενα.
Ιστορίες πρωτάκουστες, γεμάτες αγωνία, πλοκή που έκοβε την ανάσα, σε συνδυασμό με έναν υποβόσκοντα προβληματισμό. Ήμουν έξι χρόνων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι κάποτε δεν με πήγαν οι γονείς μου να δω μία ταινία που ήθελα πολύ στο σινεμά, στο Αθήναιον για την ακρίβεια, και αφού έκλαψα για αρκετή ώρα στο κρεββάτι μου, αποφάσισα, ότι θα τη δω την ταινία μόνη μου, με τη φαντασία μου. Αυτό το κουσούρι δεν με έχει αφήσει μέχρι σήμερα.
Πέρασα την ενήλικη ζωή μου ως εργαζόμενη μητέρα,
δηλαδή με δύο επαγγέλματα πλήρους απασχόλησης, πράγμα που όλες οι μανούλες στη θέση μου καταλαβαίνουν, τί σημαίνει! Όταν τα παιδιά μου ενηλικιώθηκαν, στάθηκα στο κατώφλι της νέας μου ζωής, μην ξέροντας πού να επενδύσω όλον τον ελεύθερο χρόνο που ξαφνικά προέκυψε. Είχα ξεχάσει μετά από τόσα χρόνια εργασίας και οικογένειας, ποια ήταν τα ενδιαφέροντά μου, οι φιλοδοξίες, τα όνειρα. Μου πήρε χρόνο για να ανασυνταχθώ και να πάρω το νήμα από εκεί που το είχα αφήσει, αν και φαίνεται ότι το έχω παρακάνει λίγο, μιας και ασχολούμαι με αρκετά πράγματα ταυτόχρονα! Το blog μου ladyonabike.gr, όπου μοιράζομαι τις περιπέτειές μου παρέα με ένα ποδήλατο, τη συγγραφή, τη δουλειά μου, τη ζωγραφική CroCales…
Το κόλπο βέβαια είναι να συνδυάζεις τα πράγματα!
Όταν ζωγραφίζω, σκέφτομαι την πλοκή του μυθιστορήματος, όταν ποδηλατώ, μαζεύω εικόνες και ιδέες το επόμενο κεφάλαιο. Τα περισσότερα σημεία που περιγράφω στο βιβλίο, τα έχω δει με τα μάτια μου. Για παράδειγμα, όταν ταξίδευα στον Δούναβη με το ποδήλατο, περνώντας από το χωριό του Obermuehl, είδα τη βυθισμένη αποθήκη μέσα στα νερά του ποταμού και αμέσως μου ήρθε ιδέα, ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι φυλακισμένος στα υπόγεια της βυθισμένης αποθήκης ή ακόμα και να πνιγεί εκεί μέσα. Πόσο διεστραμμένο μπορεί να είναι το μυαλό μιας ποδηλάτισσας;
Μέχρι να εκδοθεί το «Χάλκινο δάκρυ φτερωτό»,
σε καμία στιγμή της, άγνωστης για μένα, διαδικασίας που χρειάστηκε δεν πίστεψα ότι θα κρατήσω ποτέ το Χάλκινο δάκρυ στα χέρια μου. Ας είναι καλά η Κατερίνα Τριανταφύλλου και οι Εκδόσεις Παπαδόπουλος που με παρότρυναν να προχωρήσουμε.
Πηγή: Monopoli.gr