Τίνα Πανώριου | 17/04/24

Ο Παντελής Φ. Οικονόμου είναι διδάκτωρ πυρηνικής φυσικής του Πανεπιστημίου της Βιέννης (PhD, 1972). Υπήρξε ερευνητής στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Αυστρίας (1967-1972) και της Ελλάδας (1975-1979) και, κατόπιν, ανώτερο στέλεχος του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) ως επιθεωρητής για τη μη διασπορά πυρηνικών όπλων και εμπειρογνώμονας αντιμετώπισης της πυρηνικής τρομοκρατίας (Βιέννη, 1979-2011). Εκπαιδεύτηκε στις πλέον προηγμένες πυρηνικές εγκαταστάσεις και επιστημονικά εργαστήρια σε ΗΠΑ, πρώην Σοβιετική Ένωση, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία. Ήταν επικεφαλής σε πολυάριθμες επιθεωρήσεις πυρηνικών εγκαταστάσεων και υλικών σε όλο τον κόσμο. Συντόνισε το διεθνές πρόγραμμα για την πυρηνική ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Ελλάδα. Δίδαξε σε εκπαιδευτικά σεμινάρια επιθεωρητών του ΙΑΕΑ και αξιωματούχων ασφάλειας σε κράτη όλων των ηπείρων στον τομέα αντιμετώπισης της πυρηνικής τρομοκρατίας. Συνέγραψε πολυάριθμες απόρρητες εκθέσεις επιθεωρήσεων μη διασποράς πυρηνικών όπλων, εξειδικευμένες τεχνικές μελέτες και ερευνητικές εργασίες, καθώς και σχετικά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης. Εκπροσώπησε τον ΙΑΕΑ σε διεθνείς διασκέψεις και συνέδρια εμπειρογνωμόνων. Από το 2012 ως το 2021 ήταν αναπληρωτής αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΙΑΕΑ και επιστημονικός σύμβουλος της μόνιμης διπλωματικής αντιπροσωπείας της Ελλάδας στους Διεθνείς Οργανισμούς της Βιέννης. Έλαβε το Βραβείο Αξίας του ΙΑΕΑ (Outstanding Performance, 1997) και το Βραβείο Ομαδικής Εργασίας (2005). Ο γενικός διευθυντής του ΙΑΕΑ, Ελ Μπαραντέι, και τα στελέχη του Οργανισμού τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (2005). Τον Μάρτιο του 2023, το Πανεπιστήμιο της Βιέννης απένειμε στον Παντελή Φ. Οικονόμου το χρυσό διδακτορικό δίπλωμα του ιδρύματος για τις υπηρεσίες που προσέφερε ως πυρηνικός φυσικός στη διεθνή κοινότητα. Το βιβλίο του Το τελευταίο λάθος, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Το τελευταίο λάθος  πού αποσκοπεί, κ. Οικονόμου;

Στην αφύπνιση του κόσμου, την ενεργοποίηση των ειδημόνων και τη σωφροσύνη των υπευθύνων απέναντι στον παραλογισμό της πυρηνικής απειλής.

Ποια ήταν η αφορμή για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο σας; 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, στην ουσία η βίαιη αντιπαράθεση της πυρηνικής Αμερικανικής Δύσης με την πυρηνική Ρωσία, αλλά και η αιματηρή ανάφλεξη, τον Οκτώβριο του 2023, του Παλαιστινιακού στο Ισραήλ, κατά τη γνώμη μου έχουν ανεβάσει πάρα πολύ τις πιθανότητες μιας παγκόσμιας πυρηνικής ανάφλεξης.

Ο πυρηνικός αφοπλισμός είναι ο μόνος δρόμος για την εξάλειψη της μεγαλύτερης ανθρωπογενούς απειλής κατά του ίδιου του ανθρώπου. 

Με επιστημονικό μεν αλλά κατανοητό τρόπο αναλύετε στο βιβλίο σας δυο κρίσιμα ζητήματα για την παγκόσμια ειρήνη. Πρώτον, το προνόμιο των ηγετών των πυρηνικών δυνάμεων να αποφασίζουν για το τραγικό «πάτημα του κουμπιού». Διορθώστε με, αν υπεραπλουστεύω, αλλά θεωρείτε τον «απρόβλεπτο ισόβιο για έξι ακόμα χρόνια» ηγέτη της Ρωσίας, καθώς και τον απίστευτο Ντόναλντ Τραμπ (πιθανό επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ), ανίκανους να παρακολουθήσουν τον έλεγχο στα πυρηνικά. Γιατί; Και δεύτερον, το ισχύον δόγμα της πυρηνικής αποτροπής το περιγράφετε ως «επικίνδυνο παραλογισμό και υποκρισία». Γιατί;

Ως προς το πρώτο, στο βιβλίο μου αναφέρω, πιστεύω με σαφήνεια, τους λόγους που καθιστούν τους παγκόσμιους ηγέτες, κυρίως των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Ρωσίας, αντικειμενικά ανίκανους να παρακολουθήσουν και να ελέγξουν πλέον, λόγω της τεχνολογικής προόδου αλλά και των τεράστιων οικονομικών προϋπολογισμών και στρατιωτικών/βιομηχανικών συμφερόντων, τον έτσι κι αλλιώς πολύπλοκο κόσμο των πυρηνικών όπλων. Ως προς το δεύτερο ερώτημά σας, το δόγμα της πυρηνικής αποτροπής, το οποίο επικαλούνται όλοι οι κάτοχοι πυρηνικών όπλων και έχει γίνει αποδεκτό διαχρονικά από τη μεγαλύτερη μερίδα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, πεποίθησή μου είναι ότι αυτό αποτελεί έναν επικίνδυνο παραλογισμό και υποκρισία των ισχυρών. Τον ισχυρισμό μου αυτόν τον αναλύω στο βιβλίο μου με πολλές ιστορικές αναφορές και αξιόπιστα στοιχεία.

Σε κάποια σημεία της μελέτης σας δε διστάζετε να αναφερθείτε και στο κενό που διαπιστώνετε στην αρχιτεκτονική εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας. Υπάρχουν ευήκοα ώτα;

Δυστυχώς, στην παγκόσμια πρωτοτυπία τού να έχει η Ελλάδα Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας χωρίς να έχει Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και, πρωτίστως, χωρίς Ολιστικό Σχεδιασμό Εθνικής Ασφαλείας, δεν υπάρχει καμία απάντηση. Απολύτως καμία αρμόδια αντίδραση και καμία τεκμηριωμένη αιτιολόγηση! Υπάρχει μόνο μια ανησυχητική, αλλά και επικίνδυνη σιωπή. Συνήθως η βουβαμάρα συνυπάρχει με την κωφότητα.

Με τις πολλαπλές επαγγελματικές σας ιδιότητες, αλλά κυρίως ως διεθνής επιθεωρητής για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, επισκέπτεστε τακτικά πανεπιστημιακές αίθουσες. Οι φοιτητές είναι αρκούντως ενημερωμένοι ή απλώς παρακολουθούν χωρίς να ανησυχούν, ως «οφείλουν»;

Η μεγαλύτερα ελπίδα της ανθρωπότητας, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι οι φοιτητές. Η νεολαία απανταχού της γης, αλλά κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες, και ειδικότερα οι μορφωμένοι νέοι των υπερδυνάμεων. Ένα μεγάλο μέρος των ανησυχιών τους συνήθως έσβηνε, όταν οι περισσότεροι έμπαιναν στον στίβο της επαγγελματικής αναζήτησης και της καριέρας. Είναι όμως πολύ ενθαρρυντικό ότι το φαινόμενο αυτό εξασθενίζει προοδευτικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Οι λόγοι είναι πολλοί και πραγματιστικοί. Ευτυχώς.

Ο παγκόσμιος πυρηνικός αφοπλισμός, γράφετε, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά ένα εξαιρετικά περίπλοκο εγχείρημα. Είναι, όμως, πραγματοποιήσιμο; Εφικτό, και σε ποιο βαθμό; Δηλαδή, με δυο κουβέντες «καθησυχαστικές» για τον αναγνώστη: Η πιθανότητα για πρώτη χρήση των πυρηνικών είναι περιορισμένη, παρά τις απειλές που εκτοξεύονται, και ποιος ο ρόλος Κίνας και Ιράν;

Πιστεύω πως η πιθανότητα συνειδητής πρώτης χρήσης πυρηνικών όπλων παραμένει μικρή, αλλά για λόγους που αναφέρω λεπτομερώς στο βιβλίο μου, η χρήση τους από ατύχημα ή λάθος εκτίμηση είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ως εκ τούτου, ο πυρηνικός αφοπλισμός είναι ο μόνος δρόμος για την εξάλειψη της μεγαλύτερης ανθρωπογενούς απειλής κατά του ίδιου του ανθρώπου. Υπάρχουν οι μηχανισμοί, υπάρχει ακόμη η δυνατότητα και η ικανότητα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει η βούληση. Όσο για τον ρόλο της Κίνας και του Ιράν στο θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού που με ρωτάτε, φρονώ, και το αναπτύσσω αυτό εκτενώς στο βιβλίο μου, ότι αυτός είναι κατά πολύ μικρότερος και πολύ λιγότερο καθοριστικός από τον τεράστιο ρόλο των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Ρωσίας.

Το τελευταίο λάθος

Παντελής Φ. Οικονόμου
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
208 σελ.
ISBN 978-960-484-970-3
Τιμή €14,99

Πηγή: diastixo.gr

ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  90,9–95,6 | 19/03/24

“Το μικρό νησί” της Έφης Λαδά

Το μικρό νησί είναι εκείνο το κομμάτι της ψυχής που κρατάει όλα όσα θυμόμαστε από δικούς μας μοναδικούς αγαπημένους. Μακριά από χειμώνες από επιρροές ή εξωτερικούς παράγοντες, είναι το νησί του καθενός για όσα απαραίτητα κουβαλάει.

Αφήγηση-Μουσικές επιλογές: Βάσια Χατζηγιαννάκη

Πηγή: ERTecho

Έρικα Αθανασίου | 01/04/24

Η Έφη Λαδά γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Δυτικής Πελοποννήσου. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εικονογραφήσει περίπου 130 βιβλία και μερικά από αυτά έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες (ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά, φλαμανδικά, κορεάτικα, ρουμανικά, βουλγαρικά, τουρκικά, κροατικά, ρωσικά και κινέζικα). Ήταν υποψήφια για το Astrid Lindgren Memorial Award και για το Hans Christian Andersen Award. Το βιβλίο της In my dreamsκυκλοφορεί στις ΗΠΑ (Clavis Publishing), με κριτικές από: Kirkus Reviews, Publishers Weekly, forewordreviews, ενώ το Amazon το επέλεξε μεταξύ των καλύτερων βιβλίων για ηλικίες 6-8. Το βιβλίο Το μικρό νησί, στο οποίο υπογράφει το κείμενο και την εικονογράφηση και το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Ως δημιουργός παιδικής λογοτεχνίας, τι σημαίνει για εσάς η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου, που γιορτάζεται στις 2 Απριλίου; 

Είναι η μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χ.Κ. Άντερσεν. Είναι γιορτή για τις ιστορίες, για τα βιβλία, για τα παιδιά και για τη ματιά των μεγάλων στα παιδικά βιβλία.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο σας, Το μικρό νησί, θα μπορούσε να διαβαστεί ως παραμύθι από παιδιά αλλά και ως ονειρική ιστορία για μεγάλους. Ποιους είχατε υπ’ όψιν όταν το γράφατε; 

Συνήθως, για να πω μια ιστορία είναι η δική μου ανάγκη που με γυροφέρνει για πολύ καιρό… Πιστεύω όμως πως οι ιστορίες διαβάζονται από εκείνους που έχουν ανάγκη να τις ερευνήσουν και να τις περπατήσουν. Και σίγουρα όλοι έχουν κάτι να πάρουν απ’ αυτές, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται.

Πρόκειται για μια ιστορία όπου εικόνες και λέξεις αλληλοσυμπληρώνονται. Εσείς και γράφετε και εικονογραφείτε. Όταν δημιουργείτε μια ιστορία, τι έρχεται πρώτο: οι εικόνες ή οι λέξεις; 

Πρώτα έρχεται η ιδέα… Έτσι ξαφνικά και απρόσκλητα μέσα στην καθημερινότητα μου έρχεται μια ιδέα και εγώ δεν έχω παρά να περιμένω να ωριμάσει στο μυαλό μου. Οι λέξεις και οι εικόνες πρέπει να ταιριάξουν μεταξύ τους, αλλά και με εμένα. Με όλα όσα θέλω να πω, με τον δικό μου τρόπο. Οι εικόνες έρχονται και με βρίσκουν, στον ύπνο ή στον ξύπνιο μου, με διορθώνουν και μου δίνουν λύσεις για τις λέξεις. Η διαδικασία αυτή κρατάει καιρό μέχρι η ιστορία να πάρει μορφή, να ολοκληρωθεί και να φτάσει αυτή η αδύναμη αρχική ιδέα να γίνει ένα βιβλίο.

Έχετε εικονογραφήσει ιστορίες άλλων συγγραφέων. Εσείς θα εμπιστευόσαστε τις ιστορίες σας να τις εικονογραφήσει άλλος καλλιτέχνης; 

Έχω εικονογραφήσει πολλών άλλων συγγραφέων τις ιστορίες. Μεγάλη εμπιστοσύνη και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα πολύ μια ιστορία δικιά μου να εικονογραφηθεί από άλλον εικονογράφο. Μακάρι να συμβεί αυτό, εάν εμπιστευτεί ο εικονογράφος την ιστορία μου! Όλα είναι πιθανά!

Με έργα σας έχετε συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς εκθέσεις. Υπάρχουν πράγματα που έχετε δει και θα θέλατε να ενσωματωθούν σε εκθέσεις ή δράσεις στη χώρα μας σχετικά με το παιδικό βιβλίο;

Πολλά πράγματα γίνονται στο εξωτερικό για το παιδικό βιβλίο και για το βιβλίο γενικώς. Οι καλλιτέχνες θεωρούνται σημαντικοί στον τομέα τους, μια και έχει να κάνει η συμβολή τους με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που αφορά την τρυφερή ψυχή των παιδιών. Η Πολιτεία συμβάλλει με διάφορους τρόπους στην οργάνωση δράσεων για τα παιδιά. Μακάρι και εδώ να είχαμε περισσότερη ευαισθησία στο να υπάρξουν δράσεις στο θέμα αυτό.

Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας.

Πιστεύετε στη διαχρονικότητα των ιστοριών στην παιδική λογοτεχνία ή νομίζετε ότι είναι προτιμότερο να ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα του παιδιού σήμερα; 

Πιστεύω πάντα στη διαχρονικότητα των καλών ιστοριών. Όταν υπάρχουν καλογραμμένα βιβλία με θέματα πρωτότυπα, διαχρονικά, με τρυφερότητα, με καλή αισθητική, με όλα όσα κάνουν ένα βιβλίο να μένει σαν φυλαχτό στο ράφι μας. Αυτό που θα μας συντροφεύει μέσα στα χρόνια. Αυτό που θα εξακολουθεί να μας δίνει την ίδια συγκίνηση. Οι ιστορίες διαμορφώνουν ένα μέρος της ψυχής ενός παιδιού προσφέροντας πολλά συναισθήματα. Αυτά είναι το ίδιο σημαντικά όποια εποχή διανύουμε.

Διαπιστώνετε ιδιαιτερότητες στα παιδιά της σύγχρονης εποχής από την εποχή που θυμόσαστε τον εαυτό σας ως παιδί; Θα «μιλούσατε» διαφορετικά στο παιδί της δικής σας εποχής; 

Διαφορές υπάρχουν. Υπάρχει εξέλιξη, έτσι κι αλλιώς σ’ έναν πιο σύγχρονο κόσμο, που κουβαλάει και τα καλά και τα κακά της εποχής του. Στο παιδί της εποχής μου σίγουρα θα είχα μια άλλη προσέγγιση. Ήταν μια εποχή που εξερευνούσαμε τον κόσμο χωρίς τα μέσα και την πληροφορία του σήμερα. Τότε η φαντασία είχε πρωταρχικό ρόλο. Το παιχνίδι και η παρατήρηση επίσης ήταν τα πολύ βασικά στοιχεία της καθημερινότητας του παιδιού τότε.

Πιστεύετε ότι η Πολιτεία στηρίζει επαρκώς την παιδική λογοτεχνία; Εσείς ως δημιουργός έχετε στηριχτεί από την Πολιτεία ή από άλλους φορείς;

Δεν έχω καταλάβει κάποια στήριξη από την Πολιτεία. Δεν έχω κάποια πληροφορία ότι η Πολιτεία έχει τη διάθεση να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα βοηθούσαν τους καλλιτέχνες δημιουργούς στο αρκετά δύσκολο έργο τους. Ξέρω πως όλοι οι συνάδελφοι, μαζί κι εγώ, ψάχνουμε μόνοι μας να εξελίξουμε τη δουλειά μας σ’ ένα περιβάλλον αρκετά δυστοπικό.

Συνομιλώντας με το αναγνωστικό σας κοινό, τα παιδιά, πώς αισθάνεστε σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τις ιστορίες σας; 

Τα παιδιά είναι ένα υπέροχο κοινό. Με εκπλήσσουν με τη σκέψη τους, τη φαντασία τους πάνω στην ιστορία. Έχουν τα δικά τους πατήματα και τις δικές τους μεταφράσεις, που μπορεί να μην έχω σκεφτεί. Η δε ζωγραφική τους είναι ό,τι πιο υπέροχο μαζεύω μέσα στα χρόνια από τις συναντήσεις μου μαζί τους. Είναι έργα τέχνης με τη δική τους εικαστική ματιά πάνω στη μετάφραση της κάθε ιστορίας. Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας.

Προτιμάτε τα βιβλία σας να τα διαλέγουν τα ίδια τα παιδιά-αναγνώστες ή οι ενήλικες που θα τους τα χαρίσουν;

Όποιοι αναζητούν συνειδητά το βιβλίο. Δεν έχει σημασία η ηλικία.

Το μικρό νησί
Έφη Λαδά
εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
σ. 40
ISBN: 978-960-484-954-3
Τιμή: 14,99€

Πηγή: diastixo.gr

Κατερίνα Σιδέρη | 05/03/24

Η Σάρα, ο Πέρσι και ο Μπιλ, είναι τρία μικρά κουκουβαγάκια που ζουν με τη μαμά τους σε μια φωλιά στην κουφάλα ενός δέντρου.

Μια νύχτα λοιπόν τα τρία μικρά ξύπνησαν και ήταν μόνα τους. Ο Μπιλ φοβήθηκε πολύ, ενώ τα άλλα δύο πουλάκια σκέφτηκαν πιο λογικά ότι η μαμά τους έχει πάει να φέρει φαγητό.

Η ώρα περνούσε και εξακολουθούσαν να είναι μόνα τους. Τα κουκουβαγάκια ανησυχούσαν και ο Μπιλ συνέχιζε να φοβάται και να θέλει τη μαμά του.

Αποφάσισαν να φύγουν από τη φωλιά και να αναζητήσουν τη μαμά τους, όμως το δάσος ήταν σκοτεινό και πολλοί από τους θορύβους του, τους φόβιζαν.

Τι να κάνουν τώρα;

Που ήταν η μαμά τους;

Μήπως της έτυχε κάτι;

Πολλά τους απασχολούσαν όταν ξαφνικά η μαμά κουκουβάγια γύρισε!

Τα κουκουβαγάκια χάρηκαν πολύ και μαζί με τη μανούλα τους ήρθε η ηρεμία, η γαλήνη, η ευτυχία και η θαλπωρή και κάπως έτσι όλοι τους ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Διάβασα ένα παραμύθι που υμνεί την ανάγκη της μητρικής παρουσίας στο παιδί, τον δυνατό δεσμό τους αλλά και την ανησυχία που πλανάται όταν ειδικά στις μικρές ηλικίες η μαμά για κάποιο λόγο λείψει από τα παιδιά έστω και για λίγο.

Η παρουσία της μητέρας για τα παιδιά εμπνέει εμπιστοσύνη, εμπνέει σιγουριά και φυσικά σκορπά απλόχερα αγάπη. Μέσα από τα τρία κουκουβαγάκια θα νιώσουμε τον άρρηκτο δεσμό μητέρας και παιδιού, θα αγκαλιάσουμε τα παιδιά μας που ακούν προσεκτικά το παραμύθι και χαμόγελα ευτυχίας θα κοσμήσουν τα προσωπάκια τους.

Μια αφύπνιση των μαμάδων για την ευεργετική δράση τους προς τα παιδιά, για την πολύτιμη αξία τους και την ανάγκη που νιώθουν οι μικροί μας φίλοι να είμαστε κοντά τους, αλλά και μια αφύπνιση για τα παιδιά ούτως ώστε να απαλλαγούν από ανασφάλειες όταν για μικρό χρονικό διάστημα η μαμά απαιτηθεί να λείψει.

Για παιδιά από 3 ετών και άνω.

Εικονογράφηση: Benson Patrick 

Και μετάφραση: Κουτσουδάκη – Γερολύμπου Ερατώ.

Ο Μartin Waddell γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1941, στο Μπέλφαστ της Β. Ιρλανδίας. Έχει κερδίσει το Hans Christian Andersen Award, την υψηλότερη διεθνή αναγνώριση σε συγγραφέα και εικονογράφο, το Nestle Smaries Book Prize για 0 έως 5 ετών και το Bisto Merit Award.

Όταν ήταν παιδί, του διάβαζαν πολλά βιβλία κι έτσι έμαθε να αγαπάει τις ιστορίες. Όταν μεγάλωσε, επιβίωσε από βόμβες και αρρώστιες, και θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό. Γράφει ιστορίες πάντα απ’ τον παλιό πέτρινο αχυρώνα πίσω απ’ το σπίτι του. Εκεί όπου νιώθει ότι ανήκει.

Του αρέσει να κουνάει τα αυτιά του κι έχει μια γάτα που μπορεί να ανοίγει τις πόρτες μόνη της. Πριν γράψει τις ιστορίες του, πρώτα τις διηγείται στον σκύλο του. Του αρέσει να μαζεύει βότσαλα σε σχήμα αυγού απ’ την παραλία. Του αρέσουν οι μηλόπιτες. Είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ

Πηγή: tovivlio.net

Κατερίνα Σιδέρη | 13/04/24

Το σημερινό βιβλίο είναι ξεχωριστό. Δεν είχα ιδέα όταν το έλαβα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, ότι θα αποτελέσει για μένα θησαυρό. Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο ιστορία, με έναν διαφορετικά γραμμένο τρόπο, εύκολο στην ανάγνωσή του, προσιτό για τα παιδιά, με παιχνιδιάρικη εικονογράφηση.
Ο συγγραφέας του Andy Seed, με σύνεργο έναν τηλεμεταφορέα, θα ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και θα συνομιλήσει με σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας. Θα έρθουμε σε επαφή με πολιτισμούς, με ηγεμόνες, με βασιλιάδες και οι άλλοτε εύστοχες και άλλοτε χιουμοριστικές ερωτήσεις του, θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις μας με διασκεδαστικό τρόπο.
Πρώτη στη λίστα του η ακριβοθώρητη Κλεοπάτρα, μιλά για παλιά αιγυπτιακά έθιμα, για τη δράση της ως ηγεμόνας, για τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Πτολεμαίο αλλά και τον Μάρκο Αντώνιο.

Σειρά έχει ο Μέγας Αλέξανδρος που κάνει λόγο για τον θρόνο που ανέβηκε στα 20 του χρόνια, την εκπαίδευση που έλαβε, τον Βουκεφάλα, τη δόξα που απέκτησε, την Περσία, την ξακουστή Μακεδονία αλλά και τους πολέμους που έλαβε μέρος.
Ακολουθεί η Μπουντίκα που αναφέρεται στη φιλοδοξία της να κάψει το Λονδίνο, στους Ικένιους που κυβερνούσαν για αιώνες, στη συνθήκη ειρήνης με τους Ρωμαίους και στο αδύναμο σημείο των τελευταίων και κλείνει τη συνέντευξή της με τη θέση της στο βιβλίο της ιστορίας.
Επόμενος σταθμός ο πρώτος βασιλιάς των Βίκινγκς Χάραλντ Μπλουτούθ που σχολιάζει την ένωση των φυλών της Δανίας, τον πατέρα του, τους Βίκινγκς και τους θησαυρούς τους, τον γιο του Σβέιν και φυσικά τον χριστιανισμό.
Ο τηλεμεταφορέας κάνει μια στάση στον περίφημο Κούρδο Σαλαντίν που μπορεί να είναι ο φόβος και ο τρόμος των Σταυροφόρων, αλλά αγαπά την ειρήνη. Μέσα από τη συνομιλία του με τον συγγραφέα, θα αναφερθεί στους προσκυνητές, στον πόλεμο για τον Σταυρό, στην Ιερουσαλήμ αλλά και στον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο.

Έχετε ακούσει ποτέ για κάποιον που τον αναφέρουν ως φονική μηχανή; Αν όχι, να σας τον συστήσω. Πρόκειται για τον Μογγόλο Τζένγκις Χαν. Αυτόν επιλέγει να συναντήσει στη συνέχεια ο Andy Seed που θα λάβει απαντήσεις για την εκδίκηση που πήρε στα 9 του χρόνια, τους Μερκίτες, τη γυναίκα του Μπόρτε, την Κίνα και το Σινικό Τείχος αλλά και για τις μαζικές δολοφονίες.
Σε ένα ταξίδι χωρίς τέλος, ο συγγραφέας κάνει μια στάση στο 1331 και συναντά τον πλουσιότερο άνθρωπο του (τότε) κόσμου, τον Μάνσα Μούσα. Ο τελευταίος μοιράζεται τις απόψεις του σχετικά με το ευλογημένο Μάλι, με τον μουσουλμανισμό, το επικό του ταξίδι στην πόλη Μέκκα, το χρυσάφι που μοίρασε στους φτωχούς αλλά και το εμπόριο.
Συνεχίζει ακάθεκτος και επισκέπτεται τον αυτοκράτορα των Αζτέκων Μοντεζούμα. Μιλά για τους Κονκισταδόρες, τον Φερδινάνδο Κορτέζ, τους ναούς των Αζτέκων, τους Σπανιόλους και τη σφαγή που προκάλεσαν και κλείνει με την εξέγερση του λαού.
Λίγο πριν πέσει η αυλαία, ο συγγραφέας θα έχει την τιμή να συνομιλήσει με μια κυρία, την Ελισάβετ Α της Αγγλίας. Απαντά σε ερωτήσεις για τα παιδικά της χρόνια, την πολυσχιδή της μόρφωση, τις συνομωσίες και τις ανταρσίες, τους κατασκόπους, την ανεξαρτησία της, τον Ιβάν τον Τρομερό αλλά και τον βασιλιά Φίλιππο Β’.
Τερματικός σταθμός σε ένα ταξίδι μεστό σε περιπέτεια και γνώσεις, είναι ο Μέγας Ακμπάρ ο αυτοκράτορας των Μογγόλων που θα σχολιάσει τις μάχες που έχει πάρει μέρος, το αγαπημένο του χόμπι το κυνήγι, τους εχθρούς αλλά και τους πολεμικούς ελέφαντες.

Αξίζει να αναφέρω ότι στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπάρχουν επιπρόσθετες πληροφορίες για καθέναν τους, για περεταίρω γνώση, υπάρχει ένα κουΐζ εφ’ όλης της ύλης, ένα γλωσσάρι για κάθε τι που μας φαίνεται άγνωστο και φυσικά ένα ευρετήριο για μεγαλύτερη ευκολία στο λήμμα που επιθυμούμε να διαβάσουμε.
Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο που θα αποτελέσει δέλεαρ για μικρούς αλλά και για μεγάλους και θα διαβαστεί χωρίς κόπο, ενόσω διαφέρει από εκείνα της κατηγορίας του, τα ιστορικά βιβλία.

Εικονογράφηση Conway Gareth
Μεταφραστής Μαρίζα Ντεκάστρο

Ο Andy Seed είναι βραβευμένος συγγραφέας βιβλίων για ενήλικες και για παιδιά. Παίρνει ιδέες και έμπνευση από τα βιβλία που διαβάζει.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Πηγή: vivlio-life.gr

Κατερίνα Σιδέρη | 24/04/24

Τα λαχανικά αν και πολύτιμα, είναι μια τροφή που τα παιδιά σπάνια συμπαθούν. Σε αυτό όμως το βιβλίο οι μικροί μας φίλοι έχουν τη δυνατότητα να διασκεδάσουν μαζί τους, να τα γνωρίσουν και γιατί όχι να δελεαστούν και να τα δοκιμάσουν.
Ένα βιβλίο δημιουργημένο με σκληρό χαρτόνι, κρύβει σε κάθε του σελίδα και μια μικρή έκπληξη. Τραβώντας, γυρνώντας ή σπρώχνοντας και επιστρατεύοντας όλη τους τη φαντασία, βλέπουν τα λαχανικά αλλιώς.

Αναρωτηθείτε τι θα συνέβαινε αν τα δροσερά αγγουράκια ήταν κούνιες;
Αν αντί για σποράκια στο καλαμπόκι, κατοικούσαν μικρά ανθρωπάκια;
Αν το σπαράγγι εκτελούσε χρέη τρένου;
Ή αν οι κολοκύθες παρίσταναν αστείες φατσούλες;

Μπορεί λοιπόν τα λαχανικά να δυσκολεύουν τα παιδιά, όμως κατάφεραν με τη βοήθεια της Aya Watanabe να δημιουργήσουν ένα βιβλίο γεμάτο χρώματα, αστείες εικόνες και πολύ χαρούμενη διάθεση.
Μέσα από τις σελίδες του θα τα γνωρίσουμε, θα τα αγαπήσουμε και σίγουρα θα τους δώσουμε μια ευκαιρία για να τα γευτούμε.
Εικονογράφηση: Watanabe Aya

Η Aya Watanabe είναι από την Ιαπωνία. Της αρέσει να εξερευνά φανταστικούς κόσμους και να εκφράζει το “εσωτερικό της παιδί” μέσω της τέχνης. Ταξιδεύει πολύ κι έχει ζήσει στην Ταϊλάνδη και την Αυστραλία, όπου ο ήλιος κάνει τα πάντα φωτεινά και πολύχρωμα, όπως ακριβώς είναι και η τέχνη της.
Έχει εργαστεί στη διαφήμιση πολλά χρόνια όμως την κέρδισε η εικονογράφηση και η δημιουργία βιβλίων για παιδιά με χιουμοριστικό περιεχόμενο. Χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό παραδοσιακών μέσων, όπως ακρυλικό, χρωματιστά μολύβια, κραγιόνια και ψηφιακές τεχνικές.
Είναι επίσης μια αφοσιωμένη κηπουρός, προσπαθεί να γίνει εντομολόγος, είναι μανιώδης λάτρης του σούσι και επί του παρόντος ζει και εργάζεται στην Ιαπωνία μαζί με τις κατοικίδιες κάμπιες της. Όταν δεν εργάζεται, της αρέσει να μαγειρεύει ταϊλανδέζικο/ ιαπωνικό φαγητό, να ποτίζει το μπονσάι της ή να ταξιδεύει πάντα παρέα με το σημειωματάριό της!

Πηγή: vivlio-life.gr

Eleni Vassiliadis | 29/02/24

Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε στην οικογένειά μας… παρουσιάζει το δοχείο της αγάπης… κάτι που μας βοηθάει σαν οικογένεια καθημερινά…

Τι είναι το δοχείο της αγάπης; Είναι ένα «δοχείο» που πρέπει να γεμίσει με την αγάπη μας. Αυτό το δοχείο πρέπει να γεμίζει καθημερινά, καθώς αδειάζει συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Όταν το δοχείο του παιδιού είναι άδειο, αισθάνεται ότι κάτι λείπει και θα αναζητήσει την προσοχή μας με κάθε τρόπο, μερικές φορές με ακατάλληλη συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, φωνάζει ότι μας χρειάζεται..

Γεμίζουμε το δοχείο αγάπης δίνοντας σημάδια προσοχής, ακούγοντας με την καρδιά, γελώντας, έχοντας σωματική επαφή και ποιοτικό χρόνο (π.χ. διαβάζοντας ένα παραμύθι, προετοιμάζοντας το γεύμα μαζί, χορεύοντας με μουσική, παίζοντας μπάλα).

Παρακάτω είναι μία ζωγραφιά που είχε κάνει η κόρη μου όταν ήταν 7 όταν την ρώτησα πώς φαντάζεται αυτό το δοχείο της αγάπης…

Και επειδή αυτό το εργαλείο επικοινωνίας και σύνδεσης μας έχει βοηθήσει πολύ, δημιουργήσαμε μία ιστορία!

Εύχομαι να σας αρέσει και να μιλήσει στις καρδιές σας!

Το οπισθόφυλλο:

Πηγή: positiveparents.gr

Vasiliki Vakoufari | 09/03/24

Πρόσφατα έφτασε στην πόρτα μας το νέο βιβλίο της Ελένης Βασιλειάδη ¨Όταν η καρδιά μου γεμίζει¨ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Το βιβλίο ανήκει στη σειρά Θετική Γονεϊκότητα και απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 4 ετών και άνω.

Το βιβλίο είναι μια αληθινή ιστορία για το δοχείο της αγάπης και δημιουργήθηκε από τη συγγραφέα Ελένη Βασιλειάδη των Positive Parrents και την κόρη της, Σοφία. Το δοχείο της αγάπης είναι ένα εργαλείο επικοινωνίας, αγάπης, φροντίδας και σύνδεσης της οικογένειας τους και μέσα από αυτό γεννήθηκε η ιστορία τους…

Η γλυκιά και συγκινητική εικονογράφηση είναι της Ρένιας Μεταλληνού και συντροφεύει όμορφα το κείμενο.

ΛΊΓΑ ΛΌΓΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΟΠΙΣΘΌΦΥΛΛΟ

Από το πρωί, η Σοφία παρατηρεί ότι έχουν σχηματιστεί «σύννεφα» πάνω από το κεφάλι της μαμάς. Αποζητά την αγάπη της με αγκαλιές και παιχνίδια, αλλά η μαμά έχει μόνο δουλειές και σκοτούρες.

Το απόγευμα, η Σοφία ξεσπά. Τότε επιτέλους η μαμά διώχνει τα σύννεφά της και μαθαίνει κάτι πολύ σημαντικό για τον κόσμο της Σοφίας· και είναι αυτό που θα κάνει όλη τη διαφορά…

Μια αληθινή ιστορία για το δοχείο της αγάπης που, μικροί και μεγάλοι, έχουμε όλοι μέσα μας, και γεμίζει όταν συνδεόμαστε και επικοινωνούμε.

Σαν μαμά σας το συστήνω ανεπιφύλακτα καθώς αποτελεί να καθημερινό εργαλείο θετικής γονεϊκότητας, μια τέλεια αφορμή για επικοινωνία, κατανόηση και συναισθηματική σύνδεση μεταξύ γονέα και παιδιού. Μπορείτε να αποκτήσετε το δικό σας αντίτυπο του βιβλίου ¨Όταν η καρδιά μου γεμίζει¨ της Ελένης Βασιλειάδη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος με ένα κλικ ΕΔΩ και σίγουρα θα γεμίσει και τις δικές σας καρδιές….

ΑΣ ΓΝΩΡΊΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΗΣ ΚΌΡΗΣ ΤΗΣ

Αυτή είναι η Μαμά μου. Τη λένε Ελένη Βασιλειάδη. Γεννήθηκε και έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία και στο Βέλγιο, αλλά από το 2008 που γνώρισε τον Μπαμπά μου, ζει στην Αθήνα.
Έχει δύο παιδιά: την αδελφή μου την Ελαία και τη Σοφία –εμένα.
Έχει κάνει αρκετές δουλειές –που μερικές δεν τις καταλαβαίνω κιόλας– όπως δικηγόρος ή δασκάλα γαλλικών, και πλέον συντονίζει ενδυναμωτικές ομάδες γονέων. Ξέρω ότι έχει μία παρέα στο Facebook, με πάρα πολλούς γονείς που θέλουν να γίνουν ακόμα καλύτεροι και να ακούν πραγματικά τα παιδιά τους (και πολύ καλά κάνουν).
Το 2023, έγραψε ένα κίτρινο βιβλίο για γονείς, που λέγεται «Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε;» (δεν το έχω διαβάσει ακόμα).
Μεταξύ μας τώρα, το πραγματικό της επάγγελμα και η πιο σπουδαία της αποστολή είναι Μαμά.
Αυτό το βιβλίο για το δοχείο της αγάπης το δημιουργήσαμε παρέα. Εγώ της έχω μάθει στην πράξη τι είναι και πώς γεμίζει ένα δοχείο αγάπης (και τι μου συμβαίνει όταν αδειάζει…) και η Μαμά μου έβαλε λέξεις σε όλο αυτό.
Ευχόμαστε η ιστορία να σας αρέσει, να σας φανεί χρήσιμη και να γίνει δική σας!
Με χαρά,
Σοφία

Αν θέλετε να εμβαθύνετε και να μάθετε περισσότερα εργαλεία επικοινωνίας και σύνδεσης με το παιδί σας, μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα: www.positiveparents.gr.
Facebook: Positive Parents
Instagram: _positive_parents_

Πηγή: paramythoskopio.gr

Κατερίνα Σιδέρη | 07/03/24

Ο μικρός αρκούδος πάει επίσκεψη

Η επίσκεψη στον παππού και τη γιαγιά, πάντα είναι ευχάριστη!

Το ίδιο συμβαίνει και για τον ήρωα της ιστορίας μας, τον μικρό αρκούδο. Επισκέπτεται τους παππούδες του, τρώει λιχουδιές, παίζει με τον παππού του και όταν πια έχει φτάσει η ώρα για το παραμύθι, αναλαμβάνει να το διηγηθεί η γιαγιά, μιας και τον παππού τον έχει πάρει ο ύπνος.

Το παραμύθι είναι μια όμορφη ιστορία που μιλάει για τη μαμά αρκούδα και τον μικρό κοκκινολαίμη, μια ιστορία που αρέσει πολύ στον ήρωά μας. Θα ακολουθήσει μια δεύτερη με ένα ξωτικόκαι όταν πια οι γονείς του πάνε να τον πάρουν, ο μικρός αρκούδος είναι πολύ ευτυχισμένος γιατί έχει περάσει μια όμορφη μέρα πλάι σε αγαπημένα του πρόσωπα.

Ο μπαμπάς αρκούδος γυρίζει στο σπίτι

Ο μικρός αρκούδος σε αυτό το βιβλίο, θα γνωρίσει μια κουκουβάγια, θα παίξει μαζί της και με τη φαντασία τους οι δυο φίλοι θα ψαρέψουν στην όμορφη λίμνη. Όταν η μαμά αρκούδα πάει κοντά τους, ο φίλος μας θα της δώσει ένα αληθινό ψάρι που έχει πιάσει με το καλάμι του.

Έτσι λοιπόν, η μαμά έχει έναν ακόμη λόγο να είναι περήφανη για το παιδάκι της!

Στην επόμενη ιστορία, ο μικρός αρκούδος, περιμένοντας τον μπαμπά του να γυρίσει από το ψάρεμα, συναντά μια κοτούλα, μια πάπια και έναν γατούλη, όπου όλοι ήθελαν να δουν από κοντά τη γοργόνα που ίσως έφερνε μαζί του ο μπαμπάς αρκούδος, γυρνώντας από τη θάλασσα.

Γοργόνα δεν κατάφεραν να δουν, αλλά έπαιξαν με κοχύλια και μαζί με την κουκουβάγια, βοήθησαν τον μικρό αρκούδο να απαλλαγεί από τον λόξιγκα. Όταν πια ο λόξιγκας ήταν παρελθόν, όλοι μαζί πήγαν ένα ωραίο πικ νικ πλάι στο ποτάμι και που ξέρετε… ίσως τελικά να συνάντησαν τη γοργόνα με τα πράσινα και γαλάζια μαλλιά που τόσο πολύ ήθελαν να γνωρίσουν.

Πρόκειται για 2 όμορφα βιβλία που μιλούν για την αξία των αγαπημένων μας προσώπων, εξυμνούν τη φαντασία και τη φιλίακαι διδάσκουν με παραστατικό τρόπο την αναγκαιότητα του παιχνιδιού αλλά και του παππού και της γιαγιάς στη ζωή μας.

Εικονογράφηση: Μορίς Σέντακ (Maurice Sendak)

Η Else Holmelund Minarik (1920-2012) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας και είχε γράψει περισσότερα από 40 βιβλία. Έγινε γνωστή με τη σειρά βιβλίων Ο Μικρός Αρκούδος, που εικονογράφησε ο Maurice Sendak.

Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία, θα βρείτε εδώ & εδώ.

Πηγή: tovivlio.net