Thisisus.gr
Ο Κώστας Πούλος γεννήθηκε στον Ελικώνα της Βοιωτίας. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και
ιστορία στην Αθήνα και στη Γερμανία. Έχει γράψει, μεταφράσει και διασκευάσει πλήθος βιβλίων
για μεγάλους και κυρίως για παιδιά. Έργα του έχουν λάβει τιμητικές διακρίσεις (Κρατικό Βραβείο
Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου κ.ά.) και έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Η παιδική σειρά
βιβλίων «Τα Ελληνικά», που επανεκδίδεται από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, περιλαμβάνει
κλασικά κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας, από τον Όμηρο ως τις μέρες μας.
Πότε καταλάβατε πως θέλετε να γίνετε συγγραφέας και ποια ήταν η σχέση σας με τα βιβλία
και το διάβασμα ως παιδί;
Να αρχίσουμε καλύτερα με το δεύτερο. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα λογοτεχνικά βιβλία που έτυχε
να διαβάσω όταν ήμουν μικρός άσκησαν μεγάλη επίδραση πάνω μου. Για ένα σχετικά μεγάλο
διάστημα μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου, π.χ. του Ντοστογιέφσκι, δεν ήθελα να μιλάω σε
άνθρωπο. Βέβαια θα πρέπει να πω -για να μην τρομάξω και τους σημερινούς νέους- ότι εκείνη την
εποχή όσοι από μας ήμαστε κάπως πιο «ανήσυχοι» δεν είχαμε και πολλές επιλογές να αρπαχτούμε
από κάπου για να διοχετεύσουμε αυτή την ανησυχία. Άρα το βιβλίο ήταν κατά κάποιον τρόπο ένας
αναγκαστικός μονόδρομος. Ίσως αυτή η επίδραση κάποιων βιβλίων πάνω μου να με έκανε να θέλω
να γίνω συγγραφέας όταν μεγαλώσω (φανταστείτε ότι ακόμα έχω αυτή την επιθυμία!).
Ποια ήταν τα αγαπημένα σας βιβλία σαν παιδί;
Στο χωριό που μεγάλωσα εκτός από ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχαν ούτε παιδικά βιβλία, γι’ αυτό
αναγκαστικά άρχισα να διαβάζω βιβλία για μεγάλους (όταν έβρισκα). Εξαίρεση οι ιστορίες του
Σεβάχ, τις οποίες ακούγαμε (ένα τσούρμο εγγόνια) από τον παππού μου που ήταν πολυταξιδεμένος.
Οι ιστορίες αυτές δεν τέλειωναν ποτέ (φρόντιζε εκείνος γι’ αυτό). Όταν αργότερα διάβασα τις
«αυθεντικές» ιστορίες του Σεβάχ απογοητεύτηκα, αφού διαπίστωσα ότι δεν είχαν καμία σχέση με
αυτές τις τρομερές του παππού που με έκαναν να μένω ξάγρυπνος. Με τα παιδικά βιβλία
ασχολήθηκα κυρίως όταν μεγάλωσα και έκανα δικά μου παιδιά, οπότε έπρεπε να επιλέγω τι θα τους
διαβάσω το βράδυ πριν κοιμηθούν. Όταν καμιά φορά ξέμενα από βιβλία και προκειμένου να
ξεπεράσω το πρόβλημα, αναγκαστικά επινοούσα δικές μου ιστορίες.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη σειρά Ελληνικά των Εκδόσεων Παπαδόπουλος.
Η ιδέα για τη σειρά αυτή γεννήθηκε μέσα στην τρομερή δεκαετία του ενενήντα, όπου υπήρχε στον
αέρα η αίσθηση πως κάθε ιδέα, ακόμα και η πιο τρελή, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Μου
προτάθηκε τότε να μεταφράσω/διασκευάσω για παιδιά Ντοστογιέφσκι, Τουργκένιεφ, Ντίκενς,
Γκαίτε, Πιραντέλο και άλλους ξένους κλασσικούς συγγραφείς, πράγμα καλό. Η παράκαμψη όμως
των δικών μας κλασσικών ήταν εμφανής, οπότε η σειρά γεννήθηκε για να αποκαταστήσει, κατά
κάποιον τρόπο, αυτό το κενό.
Παπαδιαμάντης, Καρκαβίτσας, Βιζυηνός. Πώς νιώθει ένας συγγραφέας όταν διασκευάζει το
έργο των μειζόνων Ελλήνων πεζογράφων;
Ευθύνη να μην «προδοθεί» το πνεύμα των πρωτοτύπων και αφετέρου άγχος να υπάρξει ένα
αποτέλεσμα αξιοπρεπές, ικανό να συστήσει τα έργα αυτά στις μικρές ηλικίες. Με δεδομένο ότι τα
περισσότερα παιδιά δεν θα (μπορέσουν ποτέ να) διαβάσουν τα έργα αυτά στο πρωτότυπο λόγω της
γλώσσας που είναι γραμμένα (καθαρεύουσα ή και δημοτική της εποχής με πολλά διαλεκτικά
στοιχεία), οι όποιες διασκευές πρέπει να μπορούν να σταθούν σαν αυτόνομα έργα – και ως τέτοια
πρέπει πρωτίστως να κρίνονται.
Έχουν ανάγκη τα παιδιά διασκευές κλασσικών έργων της ελληνικής λογοτεχνίας;
Στο βαθμό που μεγαλώνοντας θα αποτελούν μέλη της ελληνικής κοινότητας, ναι. Κάθε κοινότητας
τα μέλη εμφορούνται νομοτελειακά από αξίες, ιδέες, τρόπους που σχετίζονται με το
αποθησαυρισμένο παρελθόν. Η τέχνη, και επομένως και η λογοτεχνία, αποτελεί διαχρονικό
αποτύπωμα της ιδιαιτερότητας των κοινωνιών που δίνει στην ανθρωπότητα αυτή την πολύτιμη
ποικιλομορφία. Ως μέλη της ελληνικής κοινότητας οφείλουμε να εξοικειώσουμε τα παιδιά μας με
το πολιτισμικό μας παρελθόν, πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε ότι μερικά από τα έργα που έχουν
γραφτεί στα ελληνικά (όπως π.χ. τα ομηρικά έπη) αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά.
Προσφέρονται τα βιβλία της σειράς «Ελληνικά» για ανάγνωση στο πλαίσιο του σχολικού
μαθήματος;
Η εμπειρία μου από επισκέψεις σε σχολεία επιβεβαίωσε αυτό που πάντοτε πίστευα, ότι δηλαδή τα
βιβλία της συγκεκριμένης σειράς μπορούν κάλιστα να συνδεθούν με μαθήματα όπως αυτό τη
λογοτεχνίας ή της ιστορίας. Γνωρίζω επίσης ότι πολλοί εκπαιδευτικοί κατά καιρούς
χρησιμοποίησαν αυτόνομα αυτές τις διασκευές ή τις ενέταξαν σε κάποια προγράμματα
φιλαναγνωσίας.
Πηγή: Thisisus.gr
