TοBιβλιοNet | 03/01/2025
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι όταν έρχεται ένα βιβλίο στα χέρια μας, από τα πρώτα πράγματα που κάνουμε είναι να διαβάσουμε την περίληψη στο οπισθόφυλλο, να περιεργαστούμε το εξώφυλλο και να λάβουμε τις πρώτες πληροφορίες για την ιστορία που κρύβει εντός.
Μετά το αρχικό τελετουργικό για το εν λόγω βιβλίο, κατέληξα ότι κεντρική φιγούρα του είναι η Μίκα αλλά και η κόρη της Πένι. Αυτές οι δυο μορφές θα αναμοχλεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, θα αλληλοεπιδρούν με άλλους ήρωες και το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό.
Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή, κάνοντας στάση στα κομβικά της σημεία.
Η Μίκα λοιπόν, στα 19 της μένει έγκυος, γεννάει ένα κοριτσάκι, το ονομάζει Πενέλοπι (Πένι) και το δίνει για υιοθεσία. Έχει συνεχή ροή πληροφοριών από τους θετούς γονείς της Πένι, μαθαίνει νέα της και ξαφνικά η Καρολάιν, η θετή μητέρα της Πένι, αρρωσταίνει και φεύγει από τη ζωή ενόσω η Πένι διανύει το 16ο χρόνο της ηλικίας της.
Αυτή τη χρονική περίοδο, η Πένι θα αναζητήσει τη Μίκα και κάπως έτσι θα έχουν την πρώτη τους τηλεφωνική επικοινωνία.
… το να φεύγεις δείχνει δύναμη, αλλά και το να μένεις δείχνει δύναμη…
Η Μίκα είναι συμπονετική, λατρεύει την τέχνη και ζει με τη καλή της φίλη Χάνα. Έχει τυπικές σχέσεις με την οικογένειά της, φοβάται την επικριτική μητέρα της Χιρόμη και το τηλεφώνημα της Πένι την βρίσκει σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Πέραν των άλλων, μόλις έχει απολυθεί από τη δουλειά της.
Στον αντίποδα της ιστορίας, η Πένι ζει με τον πατέρα της, είναι αρκετά παρορμητική και συνάμα δυναμική. Επιδιώκει δειλά – δειλά να μάθει πράγματα για τη βιολογική της μητέρα και εντελώς αβίαστα η Μίκα στην προσπάθειά της να φανεί αντάξια και αρεστή, εμπλέκεται σε έναν κυκεώνα ψευδών αναφορών που περιπλέκουν περισσότερο την ήδη μπλεγμένη μεταξύ τους κατάσταση.
…τη ζωή την καταλαβαίνουμε κοιτώντας πίσω. Αλλά πρέπει να τη ζούμε κοιτώντας μπροστά…
Οι βιντεοκλήσεις που ανταλλάσσουν μητέρα και κόρη, τα γράμματα της θετής προς την βιολογική μητέρα, η αναληθής ζωή που έπλαθε δίχως σταματημό η Μίκα και που νοερά ζούσε και η ίδια μέσα σε αυτή, αλλά και η απρόσμενη απόφαση της Πένι να επισκεφτεί τη μητέρα της, εισάγουν τον αναγνώστη στην ιστορία που αγωνιά ήδη για τις εξελίξεις της.
Η Μίκα εγκλωβίζεται στο πλάνο της ζωής που έχει παρουσιάσει και πασχίζει με τη βοήθεια της Χάνα, της Τσάρλι και του Ντέιλ ή Λέιφ που υποτίθεται πως είναι σύντροφός της, να ανταποκριθεί σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο στη νέα της ζωή, με βάση όλα όσα έχει πει στην Πένι.
Ακολουθεί ένα σχέδιο που μπαίνει σε εφαρμογή, η γενική καθαριότητα του σπιτιού, οι πλαστές φωτογραφίες από τα ανύπαρκτα ταξίδια της, η πρώτη δειλή αγκαλιά των δύο γυναικών, ένας πίνακας που απεικονίζει τον Ίκαρο, αλλά και οι δύσκολες μέρες του μήνα που αλλάζουν τα σχέδιά τους.
Εδώ να επισημάνω ότι το ταξίδι της Πένι έγινε συνοδεία του πατέρα της από φόβο μην τραυματιστεί η Πένι, κάτι που τελικά δεν κατάφερε να αποφευχθεί…
Ακολουθούν τα εγκαίνια μιας γκαλερί, η ανακωχή μεταξύ της Μίκα και του Λέιφ, ένας δικηγόρος πνευματικών δικαιωμάτων που διαθέτει χιούμορ, μια φούσκα που σπάει και από μέσα της βγαίνουν βεβιασμένες αλήθειες, μια δειλή στην αρχή επικοινωνία, μια επιστολή αποδοχής από πανεπιστήμιο και η επίσκεψη στο σπίτι των παππούδων που όλα καταφέρνουν να φέρουν πνοή αισιοδοξίας για όλους τους ήρωες της ιστορίας μας.
Ακόμη μας περιμένουν πολλά. Έρωτες, μπερδέματα, αποκαλύψεις, διατάραξη σχέσεων. Ένα ξενοδοχείο που έχει διαρροή γκαζιού, η βόλτα με τα καγιάκ, οι προσπάθειες του Τόμας να είναι η Πένι ευτυχισμένη, μια έλξη ικανή να μπερδέψει την κατάσταση, το παιχνίδι με τις κάρτες που οδηγεί σε εκμαίευση προσωπικών πληροφοριών αλλά και ο χορός με τα κιμονό για μια μάνα και μια κόρη, δίνουν τη σκυτάλη στους τίτλους τέλους του βιβλίου που πιστέψτε με κρύβουν μέσα τους μυστικά.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Jean Emiko, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…προχώρα αργά. Μην κάνεις τόσο μεγάλα βήματα. Δεν είναι αγώνας δρόμου…
Η ιστορία εξελίσσεται απρόσμενα, συνοδεύεται από μια δηλητηρίαση από αλκοόλ και μια αλήθεια που χρόνια μετά βγαίνει στο φως και οι ήρωες, πλέον απογυμνωμένοι, αναζητούν το δρόμο που θα τους οδηγήσει στην ευτυχία.
Δρόμοι παράλληλοι που για λίγο τέμνονται, δρόμοι που ταυτίζονται, δρόμοι που επιδιώκουν να συγκρουστούν. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ευτυχία του καθενός, αλλά όταν μεταξύ τους συνάδουν, τότε η ευτυχία τους φτάνει στα ύψη.
Τι λέτε, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση στην ευτυχία;
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Στα τριάντα πέντε της η ζωή της Μίκα Σουζούκι είναι ένα χάος. Είναι πρόσφατα χωρισμένη και απολυμένη. Και τότε της τηλεφωνεί η Πένι – η κόρη που έδωσε για υιοθεσία πριν από δεκάξι χρόνια. Η Πένι θέλει να καλλιεργήσει μια σχέση με τη βιολογική της μητέρα, κι η Μίκα λαχταρά να γίνει μια γυναίκα για την οποία η κόρη της θα είναι περήφανη. Αντιμέτωπη με τις ανεπάρκειές της, η Μίκα λέει ένα λευκό ψέμα που μετατρέπεται σιγά σιγά σε μια ψεύτικη ζωή, όπου η ίδια εμφανίζεται ώριμη, συγκροτημένη και επιτυχημένη.
Η ζωή της Μίκα μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά όλα όσα μοιράζεται με την περίεργη, ξεροκέφαλη Πένι είναι αληθινά: οι ελπίδες, τα όνειρα, τα ελαττώματά της, η ιαπωνική καταγωγή της. Μπορεί όμως η Μίκα να τα έχει πραγματικά όλα ‒ τον έρωτα, την κόρη της, τη ζωή που πάντα ήθελε; Όχι αν δεν αντιμετωπίσει την αλήθεια για τον εαυτό της, την οικογένειά της και το παρελθόν της, και δεν απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα: ποια είναι ακριβώς στην αληθινή ζωή;
Η αληθινή ζωή της Μίκα είναι ένα έξυπνο, αστείο και άκρως συγκινητικό μυθιστόρημα, το οποίο εξερευνά τις σχέσεις, τα μυστικά που κρατάμε μέσα μας και το τι σημαίνει να είσαι μητέρα.
Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.
Η Emiko Jean είναι συγγραφέας των βιβλίων Tokyo Ever After, Empress of all Seasons και We’ll Never be Apart, που έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Όταν η Emiko δεν γράφει, διαβάζει. Οι περισσότεροι φίλοι της είναι φανταστικοί. Προτού γίνει συγγραφέας, ήταν εντομολόγος (φανταχτερό όνομα για κάποια που πιάνει ζουζούνια), κατασκευάστρια κεριών, ανθοπώλισσα και δασκάλα. Ζει στην Ουάσινγκτον με τον σύζυγό της και τα παιδιά της (που είναι δίδυμα και ατίθασα). Λατρεύει τη βροχή. Μπορείτε να τη βρείτε στο emikojean.com ή στο Instagram στο emikojeanbooks.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.
Πηγή: τοβιβλιοnet
