Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ

Ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ γεννήθηκε το 1896 στο Σαιντ Πολ της Μινεσότα, από ευκατάστατους καθολικούς γονείς, και πέθανε το 1940 στο Χόλιγουντ. Το 1913 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ενώ είχε ήδη αρχίσει να γράφει, κυρίως σενάρια για μιούζικαλ, άρθρα και διηγήματα. Το 1917 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να καταταγεί στον στρατό. Το 1918, ανθυπολοχαγός στην Αλαμπάμα, γνωρίζει τη Ζέλντα Σέιρ, κόρη δικαστικού και, μέσα σε δύο μόλις μήνες, έχει ήδη αποφασίσει ότι θέλει να την παντρευτεί. Τα χρόνια από το 1920 έως το 1930 είναι για τον Φιτζέραλντ χρόνια σπάταλης ζωής, τολμηρής συγγραφής, σημαντικών γνωριμιών στον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, καταξίωσης, αποτυχιών και, ανά διαστήματα, παράδοσης στο αλκοόλ. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου και έμεινε ένα διάστημα, κυρίως στην Κυανή Ακτή και αργότερα στο Παρίσι. Τα πρώτα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης (δεκαετία 1930) θα βρουν τη Ζέλντα να υποφέρει από νευρικούς κλονισμούς και να μπαινοβγαίνει σε σανατόρια και ψυχιατρεία και τον Φιτζέραλντ να βυθίζεται στον αλκοολισμό και στην κατάθλιψη, με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας του και τον θάνατό του από έμφραγμα. Έγραψε πέντε μυθιστορήματα, τα οποία εμπεριέχουν όλα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία : Αυτή η πλευρά του παραδείσου (1920), Όμορφοι και καταραμένοι (1922), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (1925), Τρυφερήείναι η νύχτα (1934), Ο τελευταίος μεγιστάνας(1941) το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει και δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του, καθώς και πληθώρα διηγημάτων, μεταξύ των οποίων τις Ιστορίες από την εποχή της τζαζ (1922), σεναρίων και άρθρων. Παρά τις ακρότητες και την κατασπατάληση των δυνάμεών του, κατόρθωσε, χάρη στο μεγάλο ταλέντο του, να αποτυπώσει στο έργο του, με ευαισθησία αλλά και ακρίβεια, την ατμόσφαιρα της εποχής του Μεσοπολέμου και τα κοινωνικά ήθη της αμερικανικής μεγαλοαστικής τάξης, κερδίζοντας έτσι τη θέση του ανάμεσα στους σημαντικότερους εκπροσώπους της αμερικανικής λογοτεχνίας.