Goldoni Carlo
Ο Κάρλο Γκολντόνι γεννήθηκε το 1707 στη Βενετία και πέθανε το 1793 στο Παρίσι. Ο πατέρας του, σύμφωνα με όχι απολύτως εξακριβωμένες πληροφορίες, ήταν γιατρός. Ακολουθώντας τον στα ταξίδια του, ο νεαρός Κάρλο είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλά μέρη και ανθρώπους, και να φοιτήσει σε διάφορα σχολεία. Από πολύ μικρός είχε δείξει ενδιαφέρον για το θέατρο, παίζοντας με μαριονέτες και διαβάζοντας θεατρικά έργα, ενώ ο ίδιος έγραψε το πρώτο του έργο σε ηλικία μόλις οκτώ ετών. Σπούδασε, ωστόσο, νομικά, και πήρε το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο της Μόντενας, το 1731. Το 1732 άρχισε να δικηγορεί, στη Βενετία, ενώ σχεδόν αμέσως στράφηκε επίσημα προς το θέατρο: επί μία περίπου δεκαετία διετέλεσε διευθυντής σε δύο από τα μεγαλύτερα θέατρα της Βενετίας, γράφοντας παράλληλα δικά του έργα, βασισμένα κυρίως στην έως τότε κυρίαρχη παράδοση της ιταλικής κωμωδίας, της κομέντια ντελ άρτε, με την εισαγωγή όμως κάποιων ανανεωτικών στοιχείων. Το 1738 παρουσίασε την πρώτη πραγματική του κωμωδία, τον Άνθρωπο του κόσμου. Στη συνέχεια ταξίδεψε σε διάφορες πόλεις, κυρίως για επαγγελματικούς-βιοποριστικούς, αλλά και για καλλιτεχνικούς λόγους, και αποφάσισε να αφοσιωθεί στο θέατρο. Στην περίοδο αυτή ανήκουν τα έργα του Πονηρή Χήρα, Το καφενείο, Ο ψεύτης, Η λοκαντιέρα. Ωστόσο, εξαιτίας διάφορων καλλιτεχνικών διαμαχών με τον θεατρικό συγγραφέα Κάρλο Γκότσι, ο Γκολντόνι εγκατέλειψε τη Βενετία το 1765 και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε στο Ιταλικό Θέατρο, προσπαθώντας ακούραστα να ανανεώσει την αποστεωμένη κομέντια ντελ άρτε, και ως καθηγητής ιταλικών στην Αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Παρότι με τη δουλειά του αυτή κέρδισε μια ετήσια βασιλική χορηγία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του συνέπεσαν με τη Γαλλική Επανάσταση, η επιχορήγηση σταμάτησε, και ο Γκολντόνι πέθανε πάμφτωχος.
Ο Γκολντόνι έγραψε περισσότερα από 200 έργα, στα οποία εισήγαγε χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του, ενώ ενσωμάτωσε στοιχεία και από τους χαρακτήρες της κομέντια ντελ άρτε, απομακρυνόμενος, όμως, από τις χοντροκομμένες φάρσες και φιγούρες της, και δημιουργώντας τη λεγόμενη «κωμωδία χαρακτήρων». Θεωρείται αναμορφωτής του νέου ιταλικού θεάτρου, ο οποίος σηματοδότησε τη στροφή του προς την κοινωνία.
Από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος κυκλοφορεί, διασκευασμένο για παιδιά, το έργο του Υπηρέτης δύο αφεντάδων (έκδ. 2005).