Η ΜΗΛΙΑ (ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΜΑΛΑΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ)

  Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε το 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου και πέθανε το 1904 στην Αθήνα. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια εμπόρων και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Γένοβα, όπου ο πατέρας του ήταν επικεφαλής μιας μεγάλης εμπορικής επιχείρησης. Αργότερα, πήγε στην Ερμούπολη όπου φοίτησε στο Ελληνοαμερικανικό Λύκειο, στο Βερολίνο όπου σπούδασε φιλοσοφία, στο Ιάσιο και στο Κάιρο ακολουθώντας την οικογένειά του και, το 1864, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα. Εκτός από τη συγγραφή και τις μεταφράσεις, ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία και υπήρξε συνιδρυτής, μαζί με τον Θέμο ¶ννινο, της σατιρικής εφημερίδας Ασμοδαίος (1875). Επίσης, διετέλεσε έφορος της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1880-1895). Διαποτισμένος από το πνεύμα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του θετικισμού, θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς και τους πιο οξείς κριτικούς των ελληνικών γραμμάτων, στα οποία εμφανίστηκε με τη μετάφραση του έργου του Σατωβριάνδου Οδοιπορικό (1860). Το γνωστότερο μυθιστόρημά του είναι η πολύκροτη Πάπισσα Ιωάννα (1866), καυστικό και σατιρικό προς τον κλήρο της εποχής, το οποίο του στοίχισε τον αφορισμό του. ¶λλα έργα του είναι η συλλογή Συριανά Διηγήματα (1894), Τα παράπονα του νεκροθάπτου (1895) κ.ά. Συνολικά, ασχολήθηκε με πολλά διαφορετικά είδη, εκτός από το μυθιστόρημα και το διήγημα, όπως με κριτικές μελέτες (Περί της συγχρόνου εν Ελλάδι κριτικής, κ.ά.), κείμενα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου (Είδωλα, για το γλωσσικό ζήτημα, κ.ά.), μεταφράσεις και χρονογραφήματα. Αν και υποστήριξε μαχητικά και με επιστημονικά επιχειρήματα τον δημοτικισμό, ο ίδιος έγραψε στην καθαρεύουσα, εκτός από το όμορφο διήγημα Η μηλιά (1896), όπου χρησιμοποίησε άψογα τη δημοτική. Η Μηλιά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος (έκδ. 2012).