ΓΟΥΤΟΥ ΓΟΥΠΑΤΟΥ (ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΜΑΛΑΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ)

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1851 στη Σκιάθο όπου και πέθανε, το 1911. Ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (απ’ όπου προήλθε το επώνυμό του) και της Αγγελικής Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Στη συνέχεια, φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου και του Πειραιά. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε τον μοναχό Νήφωνα στο ¶γιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Τελικά, το 1874, πήρε το απολυτήριο γυμνασίου από τη Βαρβάκειο Σχολή. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε. Τότε έγραψε και το πρώτο λυρικό του ποίημα, για τη μητέρα του. Έμαθε μόνος του αγγλικά και γαλλικά. Για να ζήσει παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Χαρακτηριστικό στοιχείο για τη ζωή του είναι ότι δεν έλειπε ποτέ από την κυριακάτικη λειτουργία στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσίευσε το μυθιστόρημα η Μετανάστιςστην εφημερίδα Νεολόγος. Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του Οι έμποροι των Εθνών στο περιοδικό Μη χάνεσαι. Το 1884, πάλι σε συνέχειες, δημοσίευσε στην εφημερίδα Ακρόπολη (της οποίας υπήρξε τακτικός συνεργάτης από το 1892 έως το 1897) το μυθιστόρημα Γυφτοπούλα. Από το 1902 έως το 1904 μένει στη Σκιάθο, όπου γράφει τη Φόνισσα (1903). Στις 13 Μαρτίου 1908 παρευρέθηκε στον εορτασμό τον οποίο διοργάνωσε προς τιμήν του ο Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», υπό την αιγίδα της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και πέθανε, πάμπτωχος, τρία χρόνια αργότερα, έχοντας μόλις προλάβει να παρασημοφορηθεί από την επίσημη πολιτεία με τον Σταυρό του Σωτήρος. Η εργογραφία του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες τα οποία αντλούν το περιεχόμενό τους από τη ζωή των φτωχών τάξεων της Αθήνας και της Σκιάθου, καθώς και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Έχουν εκδοθεί πολλές ανθολογίες έργων του μεγάλου Νεοέλληνα πεζογράφου και έχουν δημοσιευτεί πολυάριθμες μελέτες, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η φιλολογική μελέτη-σταθμός του Γεωργίου Βαλέτα Η ζωή, το έργον, η εποχή του (1940), καθώς και η πιο πρόσφατη προσέγγιση του Κωστή Παπαγιώργη Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ (1997). Από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος κυκλοφορούν, σε διασκευή Κώστα Πούλου και εικονογράφηση Νικόλα Ανδρικόπουλου, τα έργα του: Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη (έκδ. 1998), Στο Χριστό στο Κάστρο (έκδ. 2002), Διηγήματα (έκδ. 2003), Γουτού Γουπατού (έκδ.2011), Ο Πανταρώτας (έκδ. 2011), Η Σταχομαζώχτρα (έκδ. 2011), Της Κοκκώνας το σπίτι (έκδ. 2011), Εξοχική Λαμπρή (έκδ. 2012) και Το άνθος του γιαλού (έκδ. 2012). (Πηγές: Βιβλιονέτ και Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ)    

Ο Νικόλαος Ανδρικόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε γραφίστας στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών (Κ.Τ.Ε.) στην Αθήνα όπου αποφοίτησε το 1976. Από το 1993 βυθίζεται στο μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου. Πήρε μέρος σε εκθέσεις εικονογράφων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως, της Μπολόνια, του Τόκιο, του Βελιγραδίου, της Μπρατισλάβα και της Αθήνας. Το 1993 πήρε το 1ο βραβείο στη διεθνή έκθεση εικονογράφων της Τεχεράνης. Το 1994 πήρε το 1ο βραβείο αφίσας για τα 25 χρόνια του κύκλου του ελληνικού παιδικού βιβλίου. Το 1998 αναγράφεται στον τιμητικό πίνακα της ΙΒΒΥ (Διεθνής οργάνωση βιβλίων για τη νεότητα) για το βιβλίο του "Ο αρκούδος Αρθούρος". Το 1999 πήρε το κρατικό βραβείο εικονογράφησης, για το βιβλίο της Μάνιας Καπλάνογλου "Οι πειρατές της Λιμνοχώρας". Την ίδια χρονιά πήρε το 1ο βραβείο εικονογράφησης από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, για το βιβλίο του Α. Παπαδιαμάντη, "Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη" και το 3ο βραβείο εικονογράφησης εξωφύλλου, στην Τεχεράνη, για το βιβλίο της Τόνιας Χατζηδάκη "Ο πειρατής με τ' αλλιώτικα μάτια". Το 2002, υποψήφιος της Ελλάδας για το βραβείο ¶ντερσεν στην εικονογράφηση.